دل بود همانـــکه تو برش داشـــــته بودي

غــــــــم بود که در خاطر من کاشته بودي

چون کوه بزرگي شــــــده در اين دل خونم

دردي که تو آنـــرا به دل انباشـــــــته بودي

از عشــــــق که گفتـــــم ز من ايراد گرفتي

با آنـــــکه خودت عشق ز من ياد گرفـــــتي

در بودن شـــــــــــــيرين پريشان شده رفتي

در غيـــــبت او هيــــــبت فرهــــــــاد گرفتي

هرچند که مغــــروري و زيبا و قشـــــــــنگي

اما چه کــــــــنم با من يـــکرنگ دو رنگـــــي

در شيشه چشمان ترک خورده ام اي عشق

يکبار نگاهــــي بکن اي ســاکت ســــنگي

پيش همه خنديدي و با هر که نشســــتي

شـــخصيت و احساس مرا خوب شکستي

يـــک روز پرســـــــتاري و روز دگر آفــــــــت

اي عشـق ندانسته ام آخر تو که هستي؟

اينم براي تو و وبلاگت